Er is storm op komst. Dus ik zocht een plek waar de kinderen even veilig konden uitwaaien.
En ondanks dat eerdere ervaringen mij nog altijd de kriebels geven ging ik gister toch weer een poging wagen in een binnen speelparadijs!

Ik was nog nooit in Avontura geweest in Oud Beijerland. Met knikkende knieën en een kinderwagen vol geladen met tassen en kinderen stapte ik de zaak binnen.

Bij binnenkomst verbaasde ik mij dat ik niet tegen een geluidsbarrière van gillende kinderen aan liep.
Ik telde denk ik maar 10 ouders om mij heen. Yes!! dacht ik.
De kids snapte thuis niet zo goed wat ik bedoelde, toen ik zei dat we naar een grote zaal gingen waar ze binnen konden spelen. Maar eenmaal de deuren van Avontura geopend veranderde hun ogen in sterretjes. Ik kreeg ze nog net op tijd uit hun jas en schoenen.
En weg waren ze…

Ik bestelde een bakje koffie en voor de kids limonade en een appel. Moet mij wel even van het hart dat dat ongeveer het enige gezonde op het menu was. De kids vonden de fluoriserende snoepjes op de balie een stuk aantrekkelijker. Maar helaas, die mochten ze niet van mij. Ze stuiteren mij namelijk al genoeg ook zonder suikerbommen. 😉

Heel af en toe kwamen ze even langs voor een slokje drinken, maar veel tijd hadden ze niet, want ze moesten weer snel door. Ik heb van eerdere bezoeken geleerd dat je de kids niet te warm moet kleden. En ik had zelfs nog t shirts met korte mouwen in mijn tas gestopt. Maar die bleken toch niet echt nodig.

Ik kon op mijn gemak Maas een flesje geven en daarna pakte ik mijn laptop erbij om nog wat wachtende mails te beantwoorden. En zelfs toen een tafel naast mij een kinderfeestje gehouden werd kon ik gewoon verder werken. Want tsja ook die kinderen bleven niet langer dan strikt noodzakelijk aan de tafel zitten.

Oke tot dusver viel het mij dus alles mee. Eigenlijk was het enige vervelende aan ons uitje dat ik de kids weer zo ver moest zien te krijgen weer mee naar huis te gaan.
Tom smeerde hem dan ook nog even snel en zodoende kon ik hem dus van de trampolines af plukken.

Eenmaal in de auto zakte hun adrealine een beetje en zag je de vermoeidheid op hun gezichten. Afgepeigerd waren ze! Dus Tom kon gelijk naar bed en Job streek even naast mij op de bank neer.

Terug kijkend op deze ochtend kan ik alleen maar zeggen dat het mij alles mee viel. Het was niet te druk. De temperatuur was als je hier op voorhand een beetje rekening mee hield goed mee.
Het was nu echt niet druk en ik denk dat dat mede de reden is dat ik het goed kon uithouden.

Wil jij zelf ervaren hoe het is? Dat kan, dagelijks van 9.00 uur tot 18.00 uur.
Laurens Janszn. Costerstraat 7b in Oud-Beijerland